Zakochaj się w Mierzei Wiślanej.

       Zdecydowanie to, co pokochaliśmy w dzieciństwie, zostaje na długo w naszych serduszkach. W moim przypadku tak jest z Mierzeją Wiślaną, na którą rodzice zabrali mnie na wakacje mniej więcej dwadzieścia lat temu. Wylądowaliśmy w ostatniej mieścinie tuż przed granicą rosyjską - w Piaskach. Jej piękno polega na tym, że panuje tutaj cisza i spokój, nie ma zbyt wielkiego tłoku, a okolica jest urodziwa ponad miarę. Zapadło mi to w pamięć na długie lata i gdy nadarzyła się okazja, by tam powrócić, nie wahałam się zbyt długo. I w ten sposób w Wielką Sobotę po pracy zapakowałam się w nasze piękne Pendolino i raptem w pięć godzin z Krakowa znalazłam się w zamglonym Malborku, skąd odebrał mnie Tomasz i zawiózł na Mierzeję. Z racji faktu, że dojechaliśmy tam przed dwudziestą drugą, to dopiero następnego dnia, w Wielką Niedzielę, ruszyliśmy z samego rana na pierwszy spacer po plaży będący zarazem niezwykle sentymentalną wycieczką. I do tego absolutnie przepiękną. :)

 

       Pierwszą część spaceru odbyliśmy tylko we dwoje, żeby przypadkiem nikt nie zaobserwował mojej spontanicznej i szalenie dziecinnej radości na widok morza. Nic nie poradzę, że tak właśnie działa na mnie Bałtyk i zawsze wzbudza we mnie pokłady niepohamowanej euforii, co zwykle objawia się podskokami i głośnymi okrzykami. Stąd też lepiej, żeby jak najmniej osób to widziało. ;) Tomasz już jest przyzwyczajony do takich moich reakcji, aczkolwiek zawsze i tak ma ze mnie ubaw. Teraz z rozbawieniem obserwował jak usiłowałam w jednym momencie cieszyć się, przekazywać tą radość przez telefon mamie, zbierać muszelki i przypadkiem nie wpaść do morza. 

jeszcze trzymam pozory, że niby taka dorosła i poważna jestem. ;)

tutaj właśnie usiłuję rozmawiać przez telefon i zbierać muszelki. ;)

         Jak już wspominałam na początku, Piaski są naprawdę malutką mieściną, dlatego też rano nie było zbyt wielkiego tłoku. Właściwie cała plaża była tylko dla nas, co przecież w sezonie nad Bałtykiem się nie zdarza. A niewiele jest piękniejszych widoków niż taka cudowna, długa i pusta plaża, lekko szumiące morze i przygrzewające słoneczko. Naprawdę, Wielkanoc w tym roku udała się koncertowo.

        Jedną z największych atrakcji plaży był stojący na niej kuter i stanowisko do jego wyciągania z wody (tak przynajmniej mi się wydaje). Trzeba przyznać, że pomalowany był niezwykle wymyślnie i w niczym nie przypominał tych, które pamiętam z ostatniego wyjazdu. Zresztą, po zbadaniu stanowiska do wyciągania od razu można było zauważyć, że właściciel ma specyficzne poczucie humoru. ;)

        Oprócz mnie, ogromną radość na widok morza przejawiały trzy psy, które były z nami. Oglądanie ich było prawdziwą przyjemnością, zwłaszcza że jednym z nim był zaledwie pięciomiesięczny szczeniak (chociaż na zdjęciach może być ciężko go odróżnić, bo i tak już kawał psa z niego jest). Kopanie dołków, zabawy z patykiem, a także wbieganie do morza - wszystko to miały w swoim repertuarze. I oczywiście ciągłe gonitwy, w których czasem też uczestniczyłam. ;)

        Około trzech kilometrów za Piaskami znajduje się granica państwa. Nie pamiętałam już jak wyglądała te kilkanaście lat temu, więc koniecznie musieliśmy dojść aż do niej. I zgodnie stwierdziliśmy, że chyba czegoś innego się spodziewaliśmy. ;) Szczególnego wrażenia nie robiła, niemniej fajnie było się do niej przejść. Trochę tylko żałowałam, że mimo grzejącego słoneczka i braku wiatru, nie było na tyle ciepło, żeby wędrować boso po piasku. Spacer w trampkach nie ma jednak takiego uroku. ;)

        Jednakże nie tylko plaże są tutaj urokliwe. Równie przyjemnie wędruje się lasem sosnowym. Można tutaj spokojnie oddychać pełną piersią i chłonąć czyste nasycone jodem powietrze. Dla osób z Krakowa ma to szczególne znaczenie, można nieco odpocząć od smogu. A i tutaj widoki są całkiem urokliwe, zwłaszcza gdy soczysta zieleń aż kłuje w oczy i nasuwa skojarzenia z Shire z Władcy Pierścieni. Aż chwilami miałam wrażenie, że za chwilę wyskoczy jakiś hobbit zza drzewa. Zwykle jednak był to któryś z naszych psów. ;)

        Osobiście bardzo też lubię w tej okolicy niezwykle malownicze zejścia na plaże, gdy powoli zza wydm wynurza się błękit morza, chwilami skontrastowany, a chwilami zlewający się z kolorem nieba. Nie ma chyba piękniejszych okoliczności do tego, aby zakochać się w tym miejscu. Jest tu dosłownie wszystko czego potrzeba - cisza, spokój, morze, błękit nieba, złocisty piasek. Idylliczne chwilami obrazki tworzy tutaj natura.

       Czasami miejsca z naszego dzieciństwa, pielęgnowane czule w pamięci, okazują się po latach tracić wiele ze swojego uroku przy ponownym spotkaniu. W tym przypadku było zupełnie odwrotnie. Rzeczywistość była jeszcze piękniejsza od wspomnień. Może też dlatego, że wtedy byliśmy tutaj w środku lata, gdy jednak trwały wakacje, a teraz w okresie zdecydowanie spokojniejszym. Nie zmienia to faktu, że dalej uważam okolice Piasków na Mierzei Wiślanej za jedno z piękniejszych miejsc w naszym kraju, a na pewno nad Bałtykiem. Tutaj naprawdę można odpocząć. I zakochać się na zawsze w tych widokach. :)

~~Madusia.